Satyajit Bhatkal

Hallo, ik ben Satyajit, ik woon in Mumbai, India, en Het is mij een genoegen en een eer om de gelegenheid te hebben om te spreken op de Conferentie over de Creatieve Maatschappij.

Geen enkele externe instelling, geen technologie kan onze problemen oplossen als en totdat we het fundamentele probleem waarmee de mensheid wordt geconfronteerd, namelijk de sociale kloof, kunnen oplossen, zonder dat we begrijpen dat we in wezen allemaal één zijn.

Maar vandaag zijn we allemaal verdeeld. We zijn verdeeld in veel gebieden. Dit is de fundamentele crisis waarmee we worden geconfronteerd. Als we dit probleem kunnen oplossen, hebben we een kans om met al het andere om te gaan.

Als we dit probleem niet kunnen oplossen, geloof ik niet dat wetenschap en technologie ons ooit uit de crisis zullen kunnen halen, van de rand van de afgrond waarop we ons zeker bevinden. Daarom is het geweldig dat we vandaag stappen in de goede richting zetten, en het is voor mij een grote eer om deel uit te maken van deze dialoog.

Het grootste probleem op alle niveaus is het probleem van de klimaatverandering. Ik geloof dat klimaatverandering als een olifant in een kamer is — het is onmogelijk om het niet op te merken. En het gebeurt al heel, heel snel.

Het is niet iets dat in de toekomst gaat gebeuren. Het is al aan het gebeuren. We zijn letterlijk als de... Je bent vast bekend met het verhaal van de kikker in het water. Het verhaal is dat als je een kikker in heet water zet, hij er onmiddellijk uitspringt, omdat hij weet dat het water heet is. Maar als je de kikker in water zet, dat op kamertemperatuur is, en je kookt het geleidelijk, weet je, het geniet van de temperatuur van het water. En tegen de tijd dat de kikker zich realiseert dat het water gevaarlijk is, is het te laat. Hij heeft niet de mogelijkheid om eruit te springen.

En ik denk dat we nu heel dicht bij dat kookpunt zijn. En het zal alle menselijke vindingrijkheid vergen om ons van de rand van de afgrond te halen, want dat is waar we nu zijn.

Het maakt niet uit wie we denken dat machtig is. 's Werelds grootste militaire supermachten beschouwen zichzelf op een bepaald niveau als hulpeloos, hoe ironisch het ook klinkt.

En dit is waar, omdat onze planeet Aarde nu door een crisis gaat, en als de hele mensheid zich niet verenigt, tenminste niet tot overeenstemming komt over deze kwestie, dan zullen we gewoon niet in staat zijn om uit deze crisis te komen.

Het was alsof we de natuurwetten versloegen, maar we kwamen nooit tot een begrip van onze eigen natuur, onze natuur. Wie zijn we?

Als soort leven we al op krediet.

Nu zien we hoe klimaatverandering in veel landen het point of no return passeert. We zien hoe het milieu, waar ieder van ons in leeft, verslechtert en steeds onvoorspelbaarder wordt. We hebben orkanen in Bombay die wij nooit hebben gehad. Dus op meerdere niveaus denk ik dat ieder mens waar ook ter wereld kan voelen dat we in een periode van onzekerheid leven die ongekend is. 

Alle nationale oplossingen falen. En ze zullen falen, of het nu om de gezondheid gaat, om de opwarming van de aarde, of om de economie. En ze weten niet hoe ze... mensen zijn in staat om het te verwoorden.  

Ik ben er persoonlijk diep van overtuigd dat het voortbestaan van onze soort afhangt van het feit of we samenkomen, of we een weg vinden die gebaseerd is op dialoog, vriendelijkheid, liefde, het overwinnen van angst en het accepteren van verschillen.

Of we kunnen het doen en overleven, of we zullen zeker als soort uitsterven. En dit is natuurlijk niet iets onvoorspelbaars. Je hoeft geen wetenschapper te zijn om dit te voorspellen.

Wel, de rol van de media is duidelijk toegenomen, omdat de media de mogelijkheid heeft om veel, veel meer mensen in één keer te bereiken.

Dit niveau van urgentie kan alleen worden bereikt als het de dominante emotie van de burgermaatschappij wordt. We zijn niet in staat geweest om het dat niveau van urgentie, dat niveau van bewustzijn in het publieke bewustzijn te geven.

Zeker, een deel ervan is de rol van de media, maar het is duidelijk de kracht van elk deel van de samenleving. Het is wat ouders moeten doen. Het is wat scholen en hogescholen moeten doen, het is wat de politici aan de macht moeten doen, het is wat ieder van ons moet doen.

Dit is de eerste keer dat ik samenwerk met het Creatieve Maatschappij-project en ik hou zeker van dit idee, wanneer mensen uit allerlei kringen van de samenleving elkaar ontmoeten om de gemeenschappelijke problemen waarmee we als mensheid of als onderdeel van de natuur werden geconfronteerd, of zijn, hoe we het ook bekijken..