Prof. Gerardo Ceballos

Ik ben Professor Gerardo Ceballos. Ik werk aan de Nationale Universiteit van Mexico, en ik ben een ecoloog die gespecialiseerd is, in principe, in het bestuderen van dieren in het wild.

Een paar jaar geleden, in 2015, hebben ik en mijn collega's van Berkeley en Stanford University, evenals de University of Mexico, dit rapport samen opgesteld. Wat je hier in het rood kunt zien is de hoeveelheid van dit specifieke kenmerk van de planeet, weet je, dat over is. En we kunnen zien dat we in veel gevallen meer dan 60, 50, 60, 70 procent van dit bepaalde ecosysteem of een soort zijn kwijtgeraakt.

We hebben geanalyseerd of het aantal uitgestorven soorten in de afgelopen 500 jaar, meestal in de afgelopen eeuw, hetzelfde is als zou worden verwacht bij normale of hogere snelheden. En wat we vonden en dit is een zeer, nogal dramatisch... Ik wil dat u hier ziet, dit is het cumulatief aantal uitgestorven soorten. Dit zijn de eeuwen, de intervallen.

Dus als we in een normaal tempo soorten zouden verliezen, zouden alle lijnen onder de stippellijn moeten liggen. Maar wat we hier kunnen zien is dat we in de laatste 500 jaar, maar vooral in de laatste eeuw, veel, veel sneller soorten zijn beginnen te verliezen dan in de voorgaande miljoenen jaren. En we kunnen hier aan deze kant zien dat het verlies aan soorten direct verband houdt met de menselijke bevolking. Hier is een grafiek van populatieverandering, en hier is de dynamiek van het uitsterven van soorten, en deze lijn is bijna identiek.

Met deze gegevens konden we concluderen dat we het tijdperk van de zesde massa-extinctie zijn binnengegaan. Daarvoor waren er vijf massale uitstervingen, allemaal veroorzaakt door natuurrampen, en de huidige is onze schuld.

Dat is het slechte nieuws. Het goede nieuws is dat als het door ons is veroorzaakt, het kan worden voorkomen door onze activiteiten, door onze daden.

Maar voor je een soort verliest, verlies je de populaties. En wat we hebben ontdekt is dat we elk jaar miljarden populaties verliezen.

Hier is een voorbeeld van wat we kunnen worden. Hier kun je zien dat we leefgebied vernietigen om weiland of gewassen uit te breiden. En je kunt hier zien dat de gebieden waar het grootste deel van het land wordt gebruikt voor landbouw en veeteelt, in donkere kleuren zijn gemarkeerd.

En het lijkt erop dat er nog veel plekken op aarde zijn die bewerkt kunnen worden. Dit is niet waar, omdat dit hele gebied bijvoorbeeld te koud is en dit hele gebied te droog. En dat zijn regenwouden, die ook niet geschikt zijn om te oogsten of voedsel te produceren. We zitten dus eigenlijk aan de limiet van wat we kunnen oogsten of gebruiken voor veeteelt op de planeet.

Dus wat doet dit er allemaal toe? Wel, het is zeer belangrijk om te begrijpen dat we al deze planten en dieren aan het verliezen zijn. En er zijn zoveel redenen die ethisch, moreel, filosofisch, religieus, allerlei redenen zijn — om planten en dieren in het wild te redden. Maar de belangrijkste is misschien wel dat die planten of dieren fundamenteel zijn om het leven op Aarde in stand te houden. Het leven op Aarde in het algemeen en het menselijk leven in het bijzonder.

En dit komt door alle wilde planten en dieren die samenwerken in dit complexe iets dat we ecosystemen noemen. En deze ecosystemen, door goed te functioneren, leveren wat wij milieugoederen en -diensten noemen, die in feite al deze voordelen zijn die wij gratis krijgen, voor een goed... het goed functioneren van ecosystemen. En we hebben het over... ons schone water, al het schone water voor mensen, voor alle planten en dieren komt uit die ecosystemen.

Zoals mensen eerder hebben gezegd, dit is als een ruimteschip, de Aarde is het enige, en wij zijn het aan het vernietigen.

Ik geloof nog steeds en heb hoge verwachtingen dat we in staat zullen zijn om te vechten en veel van deze soorten te redden, en tegelijkertijd de mensheid te redden, ons te redden van de ineenstorting van de beschaving.