Пайёмбар Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи ва саллам, гуфтаанд: «Мо — аз ҷомеаҳои охирин ҳастем, оммо аввалинҳое, ки ба пурсиш ҷавобгӯ ҳастем».
Ӯ ба наслҳои оянда тавсифи муфассали нишонаҳои рӯзи Қиёматро, ки инсониятро ба марг овардва метавонад, гузоштааст. Аммо Пайёмбар Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи ва саллам низ ба мо гуфтааст, ки наҷоти мо дар муттаҳидӣ аст.
Имрӯз уммат бо як савол рӯ ба рӯ аст: «Ҳалок шудан ё сохтани ҷомеае, ки Пайёмбари маҳбуби мо саллаллоҳу алайҳи ва саллам дар орзуи он буданд?»