Μείναμε σιωπηλοί για πολλή καιρό. Τόσο καιρό που ο κόσμος μας έχει αλλάξει και δεν τον αναγνωριζουμε πια. Και τώρα απλώς καταρρέει μπροστά στα μάτια μας. Ίσως φτανει να σιωπούμε; Αν θέλουμε να ζήσουμε.
✔️ Κείμενο του ποιήματος:
Ένα Βήμα Μόνο
Τα κατάφερα με τη δέκατη.
Γεια σου φίλε!
Πόσο ωραίο και διασκεδαστικό για κάποιους,
Για κάποιον ένας τρόπος για να ξεφύγει από την καθημερινότητα,
Ενώ κάποιος όμως, αφιερώνει το χρόνο του για να μας πληροφορήσει ότι μπορούμε να χτίσουμε τον κόσμο της φαντασίας μας.
Για κάποιον είναι βασικό να μοιραστεί με τη χαρά του,
Για άλλον με τη λύπη του.
Αλλά κάποιος, είναι πραγματικός ήρωας ο οποίος δεν κοιμάται τις νύχτες,
Επειδή είναι στην πρώτη γραμμή. Και τώρα θέλω να μοιραστώ μαζί σου τι με έκανε να μιλήσω.
Με νοιάζει...
Ότι οι άνθρωποι κάπου πεθαίνουν,
Με νοιάζει...
Ότι τα παιδιά πεινάνε.
Με κομματιάζει από το χάος στον κόσμο,
Και από το γεγονός ότι τα αποβράσματα,
Από πολλούς θανάτους,
Γεμίζουν τις τσέπες τους.
Κοιμόμαστε, αλλά το κλίμα
είναι ο μόνος κοινός εχθρός,
πού έχει φτάσει σχεδόν στα
σπίτια μας,
Είναι ανελέητος,
δεν θα κοιτάξει το ποιος είσαι
και δεν θα παρακάμψει κανέναν.
Ούτε που θα προλάβεις να κοιτάξεις πίσω,
θα εξαφανιστούν όλα σε όσα έδωσες αξία.
Αυτό είναι το θέμα.
Αδερφέ, δεν σε τρομάζω.
Είναι γεγονός.
Στο εντωμεταξύ εμείς, ζούμε
κάτω από την σκέπη του
συστήματος δουλείας,
απανθρωπιάς και αγένειας.
Ικανοποιούμαστε με αυτά
που μας λένε οι από πάνω,
δουλεύουμε για να ζούμε,
ζούμε για να δουλεύουμε.
Κυνηγάμε την ευτυχία
ενώ βρίσκεται μέσα μας,
Εκμεταλλευόμαστε,
χτυπάμε με τον λόγο,
καταστρέφουμε τις γέφυρες
εκεί που έπρεπε να τις χτίζουμε.
Επικεντρωνόμαστε μόνο στον
εαυτό μας και στο θέλω μας,
Κρύβουμε τη συνείδηση βαθιά μέσα μας.
Βλέποντας αδικία σκεφτόμαστε:
"καλύτερα να μη μιλήσω"
Αδερφέ, εγώ όμως δεν θέλω έτσι...
Μπορούμε....
μπορούμε να ζήσουμε διαφορετικά.
Να ζήσουμε σαν στον παράδεισο.
Να ζήσουμε με υπερηφάνεια, Επειδή μπορούμε να σταθούμε μαζί στα δύσκολα.
Χωρίς να περιμένουμε οδηγίες,
μόνοι μας να δημιουργήσουμε τη
ζωή που θα ζούσαμε με χαρά.
Θα κατακτούσες το διάστημα
και θα κατανοούσες τον εαυτό σου,
Στην πληρότητα της αγάπης
που καίει με φλόγα
Και δεν αχνοφαίνεται κάπου μακριά, αν είσαι τυχερός...μέρα με τη μέρα.
Θα είχες ωριμάσει ως προσωπικότητα,
θα καταλάβαινες όλο το νόημα της ύπαρξης,
δεν θα προσποιόσουν κάτι που δεν είσαι.
Δεν θα χρειαζόταν να φοράς μάσκες,
για να αποφύγεις την κοροϊδία.
Και δεν θα φοβάσαι,
πως κάπου το βράδυ,
σε κάποιο σοκάκι
θα σε δείρει καποιος.
Και να μην σκέφτεσαι συνεχεια,
τι θα κάνεις αύριο για να ταΐσεις
την οικογένειά σου,
να μην υποκύπτεις στο ψέμα από απόγνωση.
Και να δημιουργείς αυτό που θα είναι σύντομα,
παράδειγμα για άλλους.
Αυτό που θα δώσει ένα άλμα στην ανάπτυξη των παιδιών,
Αυτό που θα κερδίσει τις καρδιές, ακόμα και των πιο σκληρών ανθρώπων.
Αυτό που θα οδηγήσει στη γέννηση μεγάλων ιδεών.
Θα ανοίγοσουν στον κόσμο.
Θα χάριζες αγάπη,
που διαπερνάει όλα γύρω μας.
Θα ζούσες -δεν θα επιβίωνες.
Θα δημιουργούσες -δεν θα κατέστρεφες,
Θα χάριζες - δεν θα έπαιρνες,
Θα αγαπούσες- δεν θα πρόσβαλες.
Μπορούμε, αλλά για αυτό χρειάζεται ένα βήμα μόνο,
Για να βγούμε
από την άβυσσο της καταναλωτικής μορφής κοινωνίας,
στην ωραία δημιουργική μορφή της κοινωνίας μας,
Εκεί που η ζωή είναι το υψηλότερο δώρο,
που εκτιμάται όχι μόνο στα λόγια.
Εκεί που η ειρήνη βασιλεύει στο μυαλό όλων,
Εκεί που δεν υπάρχει μέρος για πίκρες και ψέματα,
Εκεί που για την καλοσύνη τυπώνονται εκατομμύρια έντυπα.
Εκεί που η Ευτυχία βασιλεύει σε κάθε σπίτι, και όχι μόνο στις γιορτές.
Εκεί που δεν υπάρχει χώρος για συνενόχους-εχθρούς.
Εσύ το θέλεις;
Εγώ το θέλω πολύ.
Δεν έχουμε τίποτα να μοιράσουμε,
η παγκόσμια κρίση ήδη έχει χτυπήσει την πόρτα μας.
Ενώ εμείς είμαστε άνθρωποι και θέλουμε να ζήσουμε.
🌎 Στις 7 Μαΐου του 2022, θα γίνει ένα διεθνές διαδικτυακό φόρουμ «Παγκόσμια κρίση.Είμαστε άνθρωποι. Θέλουμε να ζήσουμε». Λάβετε μέρος, αγαπητοί φίλοι, και διαδώστε για αυτό σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα. Περισσότερες λεπτομέρειες για το φόρουμ: https://creativesociety.com/el/global-crisis-we-are-people-we-want-to-live
Αφήστε το σχόλιό σας