კატასტროფები, რომლებიც ისტორიას არასდროს უნახავს! ერთი კვირის ქრონიკა

ნალექი, რომელიც ასი წელია არ მომხდარა. ტემპერატურა, რომელიც ისტორიას არასდროს უნახავს. ტორნადოები, რომლებიც ქალაქებს ანადგურებენ. ყოველდღე,- სტიქიის ახალი დარტყმა. არგენტინა, იტალია, რუსეთი, ამერიკა, საფრანგეთი... ეს ერთ კვირაში,2025 წლის 14 მაისიდან 20 მაისამდე მომხდარი სტიქიური უბედურებების ქრონიკაა. სინამდვილეში კი ეს მომავლის ქრონიკაა.

მაშ, ​​რატომ არის იგნორირებული კაცობრიობაზე დაკიდებული ეს გლობალური საფრთხე ასე ჯიუტად? დღეს თქვენ მიიღებთ ამ კითხვაზე პასუხს.

შესაძლოა, კლიმატური კატასტროფების შესახებ კიდევ ერთი ვიდეოს ნახვის შემდეგ, გაგიჩნდეთ კითხვა: „რატომ არის იგნორირებული კაცობრიობაზე დაკიდებული საფრთხე? ბოლოს და ბოლოს, სასწრაფოდ რაღაც უნდა გაკეთდეს“..

თუ ზუსტად ამას გრძნობ, მაშინ შენ ისეთი ადამიანი ხარ, ვისთვისაც სინდისი და სიმართლისკენ სწრაფვა მხოლოდ სიტყვები არ არის - ისინი თქვენთვის ღრმა მნიშვნელობას ატარებენ.

მაგრამ შეგიმჩნევიათ, რომ ფაქტიურად ორი დღის შემდეგ, პრობლემის აქტუალობა ქრება? ის, რაც დღეს გასაგები, მნიშვნელოვანი და დაუყოვნებლივი მოქმედების მომთხოვნი ჩანდა, რატომღაც შორეულად გვეჩვენება და გარკვეული დროის შემდეგ კარგავს აქტუალობას - ჩვენი გონება უბრალოდ სხვა რამეზე გადადის.

იცით, რატომ ხდება ეს? ეს ჩვენს ფსიქიკაში ჩადებული მექანიზმის მუშაობაა: როდესაც საშიშ ინფორმაციას ვაწყდებით - განსაკუთრებით ისეთ პრობლემასთან დაკავშირებით, რომელიც ჩვენი პირადი კონტროლის მიღმაა - ჩვენი გონება ცდილობს დაიცვას თავი. ის გვერდზე გადადებს შემაშფოთებელ ინფორმაციას და ჩურჩულებს: „მოგვიანებით. ახლა არა. ეს მე არ მეხება“. და ჩვენც ვეთანხმებით.

ამ ფსიქოლოგიური დამბლის ცენტრში შიში დევს. ჩვენ გვეშინია ცვლილების, შედეგების და რაც მთავარია, გვეშინია პასუხისმგებლობის აღების ჩვენივე მომავლისა და ჩვენთვის ძვირფასი ადამიანების მომავლისთვის. სწორედ ეს შიში გვაქცევს მაყურებლებად და არა მონაწილეებად.

მაგრამ როდესაც კატასტროფა საბოლოოდ ხდება, ყველა ერთსა და იმავე კითხვას სვამს: „რატომ? რატომ მე?“

პასუხი მარტივია: იმიტომ, რომ როდესაც არჩევანი იყო - სიმართლის წინაშე დგომა თუ ზურგის შექცევა - ზურგი შეაქციე. როდესაც მოქმედების შანსი ჯერ კიდევ იყო, შეგეშინდათ, გადადეთ და სიმართლე სხვებს არ გადაეცით.

პრობლემა გადაწყვეტილებების ნაკლებობა არ არის. ჩვენ გვაქვს ცოდნა და ტექნოლოგია კლიმატის კრიზისთან საბრძოლველად!

მაგრამ ამისათვის ყველას ცართულობაა საჭიროა. ეს თითოეული ჩვენგანის პირადი პასუხისმგებლობაა. სხვისი არავის.