سازمان ملل متحد (سازمان ملل متحد) نقشی محوری در تلاش های جهانی برای مبارزه با تغییرات اقلیمی ایفا می کند. از زمان تصویب کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوا (UNFCCC) در سال 1994، سازمان ملل متحد فعالانه به توسعه توافقنامه ها و استراتژی های بین المللی با هدف کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و سازگاری با شرایط آب و هوایی در حال تغییر کمک کرده است. توافقنامه پاریس در سال 2015، همچنین تحت حمایت سازمان ملل متحد، یک دستاورد تاریخی را رقم زد و یک برنامه اقدام جهانی برای جلوگیری از تغییرات خطرناک آب و هوا را ایجاد کرد.
برای اطلاعات دقیق تر، به گزارش های آب و هوای سازمان ملل که حاوی مدل های آب و هوایی، داده های علمی مهم و توصیه هایی برای اقدام اقلیمی است مراجعه کنید.
به عنوان یک جامعه جهانی، ما از تلاش های سازمان ملل در رسیدگی به تغییرات آب و هوا و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای قدردانی می کنیم. سازمان ملل متحد نقش مهمی در پیشبرد ابتکارات بین المللی و تسهیل دستیابی به توسعه پایدار داشته است. ما از اهداف سازمان ملل متحد حمایت می کنیم و آرزوی همکاری در ایجاد آینده ای باثبات تر و مرفه تر را داریم.
برای پیگیری مستمر درک و پرداختن به بحران آب و هوا، ما یک مدل آب و هوایی جدید از رابطه متقابل بین فرآیندهای ژئودینامیک و اقلیمی ارائه می‌کنیم. این مدل داده‌های کلیدی را فراهم می‌کند که درک عمیق‌تری از فرآیندهایی که در حال حاضر روی زمین اتفاق می‌افتد را تسهیل می‌کند و بر ضرورت حیاتی اتخاذ تدابیر پیشرونده برای غلبه بر بحران آب‌وهوایی تأکید می‌کند.
توسعه این مدل نتیجه سال ها تحقیق است. بدون شک گازهای گلخانه ای مانند دی اکسید کربن و متان از عوامل انسانی اولیه تغییرات آب و هوایی هستند. با این حال، عوامل انسانی دیگری نیز وجود دارد که بحران آب و هوا را تشدید می کند، مانند میکرو و نانوپلاستیک های حل شده در اقیانوس. همچنین در نظر گرفتن عوامل ژئودینامیکی که بر وضعیت رو به وخامت اقلیم تأثیر می گذارد، مهم است.
توجه ویژه در مدل به رابطه متقابل بین عوامل اقلیمی، ژئودینامیکی و انسانی داده می‌شود که در مجموع منجر به بحران حاد اقلیمی می‌شود که امروزه شاهد آن هستیم.