Η οικοδόμηση ενός ασφαλούς κόσμου είναι πραγματικότητα! Πώς να εξαλείψουμε τις αιτίες της εγκληματικότητας και να απαλλαγούμε από αυτό το φαινόμενο; Τι πρέπει να παρέχεται σε έναν άνθρωπο από το δικαίωμα γέννησης; Πως μπορεί να είναι η εργάσιμη εβδομάδα και ποιό το επίπεδο των μισθών στην Δημιουργική κοινωνία;
Έκδοση κειμένου της εκπομπής «Δημιουργική κοινωνία». Μέρος 2 00:12:53 - 00:21:56
Η κύρια αιτία της εγκληματικότητας και πώς να την εξαλείψουμε;
Ίγκορ Μιχάιλοβιτς: Tι σημαίνει δεν υπάρχει έγκλημα; Αυτή είναι μια καλή ερώτηση. Ναι; Η εγκληματικότητα δεν υπάρχει εκεί όπου δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για την ύπαρξή της. Και η πρώτη προϋπόθεση για την ύπαρξη της ίδιας της εγκληματικότητας είναι, με συγχωρείτε, η ανθρώπινη ανάγκη. Σπρώχνει έναν άνθρωπο να πάρει λάθος δρόμο. Σωστά; Ενώ όταν ο άνθρωπος ζει με επάρκεια, όταν έχει τα πάντα, όταν, συγγνώμη, έχει εγγυημένη κοινωνική προστασία, τότε βρίσκεται μπροστά σε μια επιλογή: να διαπράξει ένα έγκλημα ή να μην διαπράξει; Έχει τα πάντα, αισθάνεται καλά. Γιατί να διαπράξει εγκλήματα; Για να χάσει αυτά τα οφέλη που έχει; Και ένα από τα Θεμέλια ή, ας πούμε, αυτό που δίνει η Δημιουργική κοινωνία, είναι ακριβώς η ικανοποίηση όλων των ανθρώπινων αναγκών. Ναι; Δηλαδή, πρόκειται και για στέγαση και, με συγχωρείτε, για το ότι ένα άτομο πρέπει να προστατεύεται κοινωνικά, και για ιατρική περίθαλψη υψηλής ποιότητας, και για την εκπαίδευση, το δικαίωμα στην εργασία και οτιδήποτε άλλο στον κόσμο, αν το θέλει.
Ίγκορ Μιχάιλοβιτς: Αλλά εδώ υπάρχει ακόμα ένα μικρό σημείο, αγγίξαμε τώρα το δικαίωμα εργασίας. Και αν ένας άνθρωπος δεν θέλει να εργαστεί; Ούτως ή άλλως στη Δημιουργική κοινωνία πρέπει να είναι εξασφαλισμένος. Ναι, πρέπει να έχει έστω και μικρό, αλλά πρέπει να έχει έναν χώρο διαβίωσης… ας πούμε ότι πρέπει να έχει ένα διαμέρισμα. Πρέπει να είναι εξασφαλισμένος για να έχει φαί, υπόδημα, ένδυμα. Πρέπει να του παρέχεται και ιατρική περίθαλψη και οτιδήποτε άλλο στον κόσμο. Δηλαδή, δεν πρέπει να έχει την εντύπωση ότι οφείλει κάτι σε κάποιον, ή, με συγχωρείτε, θα του κόψουν το ρεύμα εξαιτίας της μη πληρωμής ή θα δημιουργήσουν συνθήκες για αυτόν, ώστε θα πρέπει να διαπράξει έγκλημα για να επιβιώσει.
Εργάσιμη εβδομάδα — μόνο 16 ώρες
Ίγκορ Μιχάιλοβιτς: Εδώ πολλοί θα πουν: οι άνθρωποι θα σταματήσουν να εργάζονται. Ναι; Όχι, φίλοι μου, δεν θα σταματήσουν. Η ίδια η οικοδόμηση της Δημιουργικής κοινωνίας αφαιρεί τα περιττά. Ας πούμε, γιατί εκεί λέγεται ότι τέσσερις ώρες την ημέρα, τέσσερις ημέρες την εβδομάδα, θα είναι αρκετές για ένα άτομο να βρίσκεται στη δουλειά για να ζει όμορφα. Δηλαδή, να ζει καλά από το δικαίωμα της γέννησης. Από την αρχή, ας πούμε, η κοινωνία πρέπει να του τα παρέχει όλα. Αλλά αν θέλει να ζει πολύ καλύτερα και ωραία, πρέπει να πάει να δουλέψει.
Ίγκορ Μιχάιλοβιτς: Και πάλι, είναι σαφές ότι μια εργασία μπορεί να αμείβεται περισσότερο, μια άλλη λιγότερο. Λοιπόν, όλα είναι σύμφωνα με το δικαίωμα του ανθρώπου, επιλέγει μόνος του. Κανείς δεν ακυρώνει και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Σωστά; Με μέτρο, εντός λογικών ορίων, ας το πούμε έτσι. Επομένως, νομίζω, θα μιλήσουμε ακόμα για αυτό. Αλλά για να γίνει κατανοητό, εάν ένα άτομο θέλει να ζει καλύτερα, μπορεί να το κάνει κυριολεκτικά, ας πούμε, ξοδεύοντας τέσσερις ώρες την ημέρα, πηγαίνοντας στη δουλειά τέσσερις φορές την εβδομάδα, να δημιουργεί κάτι, να πουλάει κάτι, να χτίζει κάτι, ας πούμε, αυτό είναι περισσότερο από αρκετό για τον άνθρωπο για να ζει ωραία. Δηλαδή, πρέπει να είναι ο μισθός υψηλός.
Πώς να διασφαλίσουμε υψηλούς μισθούς για όλους τους ανθρώπους;
Ίγκορ Μιχάιλοβιτς: Εδώ θα πουν: από πού θα προέλθει; Παιδιά, απλώς μην πληρώνετε όσους δεν κάνουν τίποτα. Δεν φαντάζεστε, πόσοι άνθρωποι την σήμερον ημέρα αμείβονται εις βάρος των άλλων. Εδώ έχουμε κυριολεκτικά την φράση «ένας δουλεύει, επτά πληρώνονται». Κι αυτό είναι πραγματικά έτσι (Τατιάνα: Δυστυχώς). Κι ότι κι αν αφορά, ξεκινώντας από την εκπαίδευση, από την επιστήμη, σχεδόν οποιοδήποτε επάγγελμα, παντού και οπουδήποτε υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που απλώς παίρνουν μισθό, ενώ δεν κάνουν τίποτα χρήσιμο. Έτσι είναι. Και πάλι, η κατανομή ή η αμοιβή της εργασίας δεν είναι καθόλου δίκαιη σήμερα.
Ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα. Υπάρχει μια επιχείρηση, υπάρχει ένας ιδιοκτήτης επιχείρησης. Είναι σαφές ότι την οργάνωσε και τα λοιπά, δίνει στους ανθρώπους μισθούς, μια ευκαιρία να κερδίσουν χρήματα. Όμως, σε ποσοστιαία βάση, πόσα λαμβάνει ο ιδιοκτήτης και πόσα πληρώνεται ο άνθρωπος; Ορίστε απλά παραδείγματα. Σωστά;
Τατιάνα: Ναι.
Ίγκορ Μιχάιλοβιτς: Επιπλέον, η τιμή κόστους και πολλά άλλα… καλά, οι οικονομολόγοι θα βρουν λύση, ας πούμε, τώρα δεν θα αναλύσουμε τα οικονομικά. Στην πραγματικότητα, αν τα βάλουμε όλα δίκαια και σωστά, απελευθερώνεται ένα τεράστιο κεφάλαιο. Και αποδεικνύεται ότι ένα άτομο δεν χρειάζεται να εργάζεται οκτώ ώρες ή ακόμα περισσότερο, για να κερδίσει πολύ περισσότερα από ό, τι κερδίζει τώρα. Έτσι είναι. Όλα αυτά έχουν υπολογιστεί, δεν ξεκίνησαν από το πουθενά. Αφού υπήρχε μια παρόμοια κοινωνία.
Τατιάνα: Ναι. Μια τέτοια κοινωνία της ασφάλειας.
Ίγκορ Μιχάιλοβιτς: Φυσικά.
Κάθε άνθρωπος αξίζει έναν ασφαλή κόσμο
Ίγκορ Μιχάιλοβιτς: Мόλις έθεσες το θέμα της ασφάλειας. Πείτε μου, δεν είναι υπέροχο όταν φτάνεις οδηγώντας σε ένα κατάστημα, βγαίνεις από το αυτοκίνητο, αφήνεις τα κλειδιά στο αυτοκίνητό σου, η τσάντα σου με τα λεφτά μένει στο αυτοκίνητο, πήρες όσα χρειάζεσαι για να πας και να αγοράσεις ένα κουλούρι, αγόρασες το κουλούρι, γύρισες πίσω, και όλα βρίσκονται στη θέση τους και όλα είναι στον τόπο τους, γιατί δεν θα έρθει σε στο κεφάλι του κανενός να πάρει κάτι ξένο; Δεν είναι ωραίο, για παράδειγμα, να κοιμάσαι με την πόρτα ανοιχτή, σωστά; Ας υποθέσουμε ότι ούτε το διαμέρισμα ούτε το σπίτι κλειδώνονται, δεν χρειάζεσαι ένα σωρό συναγερμούς, ότι κανείς δεν θα έρθει και δεν θα σου κλέψει τίποτα και δεν θα κάνει τίποτα κακό. Τέτοιος κόσμος, τόσο ελεύθερος και ασφαλής, είναι άσχημος; Ή δεν αξίζει ο άνθρωπος έναν τέτοιον κόσμο; Κατά τη γνώμη μου, αξίζει (Τατιάνα: Αξίζει). Δεν μπορούμε άραγε να το κάνουμε αυτό; Μπορούμε.
Μία υπηρεσία ασφαλείας σε όλο τον κόσμο
Ίγκορ Μιχάιλοβιτς: Και πάλι, πολλοί θα πουν: «Λοιπόν,τι θα γίνει με τους εγκληματίες… υπάρχουν και άρρωστοι.» Είναι σαφές ότι πρέπει να υπάρχει μια υπηρεσία που παρακολουθεί, ας πούμε, την καθαρότητα των ηθών και την ασφάλεια, αλλά αυτή πρέπει να είναι μια ενιαία υπηρεσία, η οποία φέρει τη πλήρη ευθύνη για την ανθρώπινη ασφάλεια. Ας πούμε, όπως έχουμε το Υπουργείο Καταστάσεων Έκτακτης Ανάγκης. Ναι; Έτσι, με οποιεσδήποτε απειλές και με οποιονδήποτε κίνδυνο πρέπει να ασχολείται μόνο μία υπηρεσία, όμως πρέπει να είναι ενιαία σε όλο τον κόσμο. Και οι σύγχρονες τεχνικές δυνατότητες, μεταξύ άλλων, καθιστούν δυνατή την απόλυτη ασφάλεια του κόσμου, διότι κανένα έγκλημα δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητο. Και αν, με συγχωρείτε, από πριν γνωρίζεις ότι με τη διάπραξη ενός εγκλήματος θα τιμωρηθείς, κάπως δεν θέλεις πια και τόσο να το διαπράξεις, επιπλέον ζεις με επάρκεια, δεν έχεις καμία ανάγκη. Σωστά; Δηλαδή, όλα είναι πολύ απλά.
Η εξάλειψη των αιτιών της εγκληματικότητας και η οικοδόμηση ενός ασφαλούς κόσμου είναι εύκολη υπόθεση
Ίγκορ Μιχάιλοβιτς: Κι ακόμα κάτι, δεν θα υπάρχουν ενδιαφερόμενοι, εκείνοι που θα υποστηρίζουν και θα δημιουργούν την εγκληματικότητα. Και εδώ το ζήτημα είναι πολύ ενδιαφέρον. Λίγοι από τους ανθρώπους το έχουν σκεφτεί, αλλά, ας πούμε, το ίδιο το σύστημα είναι δομημένο έτσι ώστε… Λοιπόν, θα το πω πιό απλά: εφόσον υπάρχει η αστυνομία, πρέπει να υπάρχει η εγκληματικότητα. Η αστυνομία δημιουργήθηκε για την καταπολέμηση της εγκληματικότητας. Ας πούμε, αν υπάρχει ένα μελισσοκομείο, υπάρχει και ιδιοκτήτης του μελισσοκομείου, τότε οι μέλισσες πρέπει να παράγουν μέλι. Σωστά; Έτσι, το ίδιο το έγκλημα δημιουργεί ένα ολόκληρο σύστημα καταπολέμησης και ελέγχου, εκατομμύρια και εκατομμύρια άνθρωποι εμπλέκονται σε αυτό το σύστημα σε όλο τον κόσμο, ενώ το έγκλημα όπως υπήρχε, έτσι και θα υπάρχει. Γιατί; Επειδή δημιουργούνται συνθήκες για να υπάρχει. Εάν καταργήσουμε την εγκληματικότητα, τι θα απογίνουν αυτοί οι εκατομμύρια άνθρωποι; Λοιπόν, όλοι το καταλαβαίνουν πολύ καλά. Γίνεται άραγε η εγκληματικότητα να καταπολεμηθεί; Εύκολα.
Τατιάνα: Γίνεται.
Ίγκορ Μιχάιλοβιτς: Αφού είμαστε όλοι άνθρωποι. Και οι ίδιοι οι εγκληματίες, αν τους πάρουμε, τότε στην πραγματικότητα είναι... Λοιπόν, δεν παίρνω πραγματικά άρρωστους ανθρώπους που δεν μπορούν να ονομαστούν καν ανθρώπινα όντα, αυτά είναι ζωάκια. Αλλά γενικά εκείνοι που διαπράττουν το έγκλημα, το κάνουν αναγκαστικά, όμως είναι άνθρωποι που είναι ριψοκίνδυνοι. Έτσι δεν είναι; Διακινδυνεύουν τη ζωή τους, διακινδυνεύουν την υγεία τους. Ναι, πάνε εναντίον στον άνθρωπο, πηγαίνουν, ας πούμε, διαπράττουν παράνομες ενέργειες, αφού έχουν την τάση προς τον κίνδυνο, είναι εθισμένοι στην αδρεναλίνη.
Τατιάνα: Ναι, αδρεναλίνη.
Ίγκορ Μιχάιλοβιτς: Ναι. Δεν θα βρεθεί άραγε για τέτοια άτομα δουλειά στη Δημιουργική κοινωνία, ας πούμε, η οποία σχετίζεται με το ρίσκο, όπου μπορούν να εκφράσουν τον εαυτό τους και να κερδίσουν πολύ περισσότερα από ό, τι κλέβουν; Και θα ζήσουν πολύ καλύτερα και με μεγαλύτερη ασφάλεια από τώρα, όταν κλέβουν και διαπράττουν εγκλήματα. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα: εάν τωρα ο εγκληματίας ζει και τον φτύνουν πισώπλατα και αυτό… καλά, ο εγκληματίας είναι εγκληματίας. Ναι; Όμως από την άλλη πλευρά, εάν αυτό το άτομο εργάζεται στη Δημιουργική κοινωνία προς όφελος της ανθρωπότητας, τότε, με συγχωρείτε, όλοι θα του λένε ευχαριστώ και θα τον παινεύουν. Δεν είναι ευχάριστο αυτό;
Τατιάνα: Ναι, με μεγάλη εκτίμηση.
Ίγκορ Μιχάιλοβιτς: Απλά, πείτε μου φίλοι μου, τι είναι πιο ευχάριστο για σας: να σας φτύνουν πισώπλατα ή να σας χαρίζουν λουλούδια; Ορίστε μια απλή πρόταση (Τατιάνα: Υπέροχα). Λοιπόν έτσι δεν είναι; Και ταυτόχρονα, κερδίζεις περισσότερα χρήματα, και κερδίζεις τίμια, κοιμάσαι ήσυχα, και οι συγγενείς και οι φίλοι σου σε κοιτάζουν με υπερηφάνεια. Σωστά; (Τατιάνα: Τέλεια) Λοιπόν, δεν είναι έτσι καλύτερα; Όλα γίνονται. Όλα μπορούν να γίνουν και όλα μπορούν να αλλάξουν, και όλα αυτά βρίσκονται στα χέρια των ανθρώπων, αν υπάρχει επιθυμία.
Τατιάνα: Μια εξαιρετική εναλλακτική λύση, ναι.
Ίγκορ Μιχάιλοβιτς: Φυσικά.
Έκδοση κειμένου της εκπομπής «Δημιουργική κοινωνία». Μέρος 1
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΉ
